illatus
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín[editar]
| illātus | |
| Clásico (AFI): | [ɪlˈlaː.tʊs] |
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | illātus | illāta | illātum | illātī | illātae | illāta |
| Vocativo | illāte | illāta | illātum | illātī | illātae | illāta |
| Acusativo | illātum | illātam | illātum | illātōs | illātās | illāta |
| Genitivo | illātī | illātae | illātī | illātōrum | illātārum | illātōrum |
| Dativo | illātō | illātae | illātō | illātīs | illātīs | illātīs |
| Ablativo | illātō | illātā | illātō | illātīs | illātīs | illātīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de inferō.