imperatum
Latín[editar]
imperātum | |
clásico (AFI) | [ɪm.pɛˈraː.tũː] |
rima | e.ra.tum |
Forma verbal[editar]
Forma de participio[editar]
- 2
- Nominativo singular neutro de imperātus, participio perfecto pasivo de imperō.
- 3
- Acusativo singular neutro de imperātus.
- 4
- Vocativo singular neutro de imperātus.
- 5
- Acusativo singular masculino de imperātus.