improprius
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín[editar]
improprius | |
Clásico (AFI): | [ɪmˈprɔp.rɪ.ʊs] [ɪmˈprɔ.prɪ.ʊs] |
Grafía alternativa: | inproprius |
Etimología[editar]
Del prefijo in-2 ("no") y proprius ("propio").1
Adjetivo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | improprius | impropria | improprium | impropriī | impropriae | impropria |
Vocativo | improprie | impropria | improprium | impropriī | impropriae | impropria |
Acusativo | improprium | impropriam | improprium | impropriōs | impropriās | impropria |
Genitivo | impropriī | impropriae | impropriī | impropriōrum | impropriārum | impropriōrum |
Dativo | impropriō | impropriae | impropriō | impropriīs | impropriīs | impropriīs |
Ablativo | impropriō | impropriā | impropriō | impropriīs | impropriīs | impropriīs |
- 1
- Dícese de palabras, de la gramática, etc.: usado impropiamente, incorrecto.1