kárate
Apariencia
kárate | |
pronunciación (AFI) | [ˈka.ɾa.te] |
silabación | ká-ra-te |
acentuación | esdrújula |
longitud silábica | trisílaba |
variantes | karate |
rima | a.ɾa.te |
Etimología
[editar]Del japonés 空手, a su vez de 空 (kara, 'vacía'), y 手 (te, 'mano')
Sustantivo masculino
[editar]kárate (singularia tantum)
- 1 Deporte, artes marciales
- Arte marcial de origen japonés, desarrollado a comienzos del siglo XX a partir de estilos okinawenses más antiguos, hoy practicada como deporte y medio de autodefensa en todo el mundo. Es un arte característicamente externo, empleando golpes de puño y pié, posturas rígidas y fuertes bloqueos.
Véase también
[editar]Traducciones
[editar]Traducciones [▲▼]
- Alemán: [1] Karate (de)
- Alemánico: [1] Karate (gsw)
- Árabe: [1] كاراتيه (ar)
- Búlgaro: [1] карате (bg)
- Catalán: [1] karate (ca)
- Checo: [1] karate (cs)
- Serbocroata: [1] karate (sh); [1] карате (sh)
- Chino: [1] 空手道 (zh)
- Danés: [1] karate (da)
- Eslovaco: [1] karate (sk)
- Esloveno: [1] karate (sl)
- Esperanto: [1] karateo (eo)
- Estonio: [1] karate (et)
- Persa: [1] کاراته (fa)
- Finés: [1] karate (fi)
- Francés: [1] karaté (fr)
- Gallego: [1] karate (gl)
- Griego: [1] καράτε (el)
- Hebreo: [1] קראטה (he)
- Interlingua: [1] karate (ia)
- Indonesio: [1] karate (id)
- Inglés: [1] karate (en)
- Italiano: [1] karate (it)
- Japonés: [1] 空手道 (ja)
- Latín: [1] carate (la)
- Malayo: [1] karate (ms)
- Neerlandés: [1] karate (nl)
- Noruego nynorsk: [1] karate (nn)
- Noruego bokmål: [1] karate (no)
- Okinawense: [1] 手 (ryu); [1] てぃー (ryu); [1] 唐手 (ryu); [1] とーでぃー (ryu); [1] 空手 (ryu); [1] からてぃ (ryu)
- Polaco: [1] karate (pl)
- Portugués: [1] caratê (pt)
- Rumano: [1] karate (ro)
- Ruso: [1] каратэ (ru)
- Siciliano: [1] karate (scn)
- Sueco: [1] karate (sv)
- Tailandés: [1] คาราเต (th)
- Turco: [1] karate (tr)
- Uigur: [1] چېلىشىش (ug)
- Vietnamita: [1] karate (vi)