karen
Entradas similares: Karen
Español[editar]
karen | |
pronunciación (AFI) | [ˈka.ɾen] |
silabación | ka-ren |
acentuación | llana |
longitud silábica | bisílaba |
rima | a.ɾen |
Etimología[editar]
Incierta.
Sustantivo femenino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
karen | karens |
- 1
- Mujer irritable que cree tener el derecho a exigir más de lo que es apropiado o necesario.
- Uso: despectivo
- Ámbito: Latinoamérica
Véase también[editar]
Traducciones[editar]
|
Vasco[editar]
karen | |
pronunciación | falta agregar |
Indefinido | Singular | Plural | |
---|---|---|---|
Absolutivo | karen | karena | karenak |
Ergativo | karenek | karenak | karenek |
Dativo | kareni | karenari | karenei |
Genitivo | karenen | karenaren | karenen |
Comitativo | karenekin | karenarekin | karenekin |
Benefactivo | karenentzat | karenarentzat | karenentzat |
Causativo | karenengatik | karenarengatik | karenengatik |
Instrumental | karenez | karenaz | karenez |
Inesivo | karenetan | karenan | karenetan |
Separativo | karenetako | kareneko | karenetako |
Adlativo | karenetara | karenera | karenetara |
Adl. extremo | karenetaraino | kareneraino | karenetaraino |
Ac. adlativo | karenetarantz | karenerantz | karenetarantz |
Adverbial | karenetarako | karenerako | karenetarako |
Ablativo | karenetatik | karenetik | karenetatik |
Partitivo | karenik | - |
-
|
Prolativo | karentzat | - |
-
|
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo