Ir al contenido

kendrec'hiñ

De Wikcionario, el diccionario libre

Bretón

[editar]
kendrec'hiñ
pronunciación (AFI) /kɛnˈdrɛː.ɣĩ/

Etimología

[editar]

Del prefijo ken- y drec'hiñ.

Verbo transitivo

[editar]
kendrec'hiñ
Mutación lema
Radical
kendrec'hiñ
Suave
gendrec'hiñ
Aspirada
c'hendrec'hiñ

.

1
Convencer.

Conjugación

[editar]
Conjugación de kendrec'hiñ
Formas no personales
Infinitivo kendrec'hiñ
Participio presente

o kendrec'hiñ

Participio pasado kendrec'het
Formas personales
número singular plural pasiva
persona 1.ª 2.ª 3.ª masculino 3.ª femenino 1.ª 2.ª 3.ª impersonal
Modo indicativo
Presente kendrec'han kendrec'hez kendrec'h kendrec'h kendrec'homp kendrec'hit kendrec'hont kendrec'her
Pretérito imperfecto kendrec'hen kendrec'hes kendrec'he kendrec'he kendrec'hemp kendrec'hec'h kendrec'hent kendrec'hed
Pretérito perfecto kendrec'his kendrec'hjout kendrec'has kendrec'has kendrec'hjomp kendrec'hjoc'h kendrec'hjont kendrec'hjod
Futuro kendrec'hin kendrec'hi kendrec'ho kendrec'ho kendrec'himp kendrec'hot kendrec'hint kendrec'hor
Modo condicional
Presente kendrec'hfen kendrec'hfes kendrec'hfe kendrec'hfe kendrec'hfemp kendrec'hfec'h kendrec'hfent kendrec'hfed
Pretérito kendrec'hjen kendrec'hjes kendrec'hje kendrec'hje kendrec'hjemp kendrec'hjec'h kendrec'hjent kendrec'hjed
Modo imperativo
Presente kendrec'h kendrec'het kendrec'het kendrec'homp kendrec'hit kendrec'hent
Nota:
Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo

Referencias y notas

[editar]