kendrec'hiñ

Bretón

kendrec'hiñ
pronunciación (AFI)	/kɛnˈdrɛː.ɣĩ/

Etimología

Del prefijo ken- y drec'hiñ.

Verbo transitivo

kendrec'hiñ

Mutación	lema
Radical	kendrec'hiñ
Suave	gendrec'hiñ
Aspirada	c'hendrec'hiñ

.

1

Convencer.

• Sinónimo: trec'hiñ.

Conjugación

Conjugación de kendrec'hiñ

Formas no personales
Infinitivo	kendrec'hiñ
Participio presente	o kendrec'hiñ
Participio pasado	kendrec'het
Formas personales
número	singular				plural			pasiva
persona	1.ª	2.ª	3.ª  m	3.ª  f	1.ª	2.ª	3.ª	impersonal
Modo indicativo
Presente	kendrec'han	kendrec'hez	kendrec'h	kendrec'h	kendrec'homp	kendrec'hit	kendrec'hont	kendrec'her
Pretérito imperfecto	kendrec'hen	kendrec'hes	kendrec'he	kendrec'he	kendrec'hemp	kendrec'hec'h	kendrec'hent	kendrec'hed
Pretérito perfecto	kendrec'his	kendrec'hjout	kendrec'has	kendrec'has	kendrec'hjomp	kendrec'hjoc'h	kendrec'hjont	kendrec'hjod
Futuro	kendrec'hin	kendrec'hi	kendrec'ho	kendrec'ho	kendrec'himp	kendrec'hot	kendrec'hint	kendrec'hor
Modo condicional
Presente	kendrec'hfen	kendrec'hfes	kendrec'hfe	kendrec'hfe	kendrec'hfemp	kendrec'hfec'h	kendrec'hfent	kendrec'hfed
Pretérito	kendrec'hjen	kendrec'hjes	kendrec'hje	kendrec'hje	kendrec'hjemp	kendrec'hjec'h	kendrec'hjent	kendrec'hjed
Modo imperativo
Presente		kendrec'h	kendrec'het	kendrec'het	kendrec'homp	kendrec'hit	kendrec'hent
Nota: Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo