komun
Apariencia
komun | |
pronunciación (AFI) | [ko̞.mũn] |
Etimología
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo
[editar]Finés
[editar]komun | |
pronunciación (AFI) | [ˈko̞ˌmun] |
silabación | ko-mun |
longitud silábica | bisílaba |
rima | omun |
Forma sustantiva
[editar]- 1
- Forma del genitivo singular de komu.
Judeoespañol
[editar]komun | |
pronunciación | falta agregar |
grafías alternativas | קומון |
Etimología
[editar]Del castellano antiguo comun ('común'), y este del latín commūnem ('común').
Adjetivo
[editar]Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | komun | komunes |
Femenino | komun | komunes |
- 1
- Común (compartido por varios).
komun | |
pronunciación (AFI) | /ˈkɔ.mun/ |
silabación | ko-mun |
longitud silábica | bisílaba |
rima | ɔmun |
Forma sustantiva
[editar]- 1
- Forma del genitivo plural de komuna.
Referencias y notas
[editar]Categorías:
- Vasco
- EU:Sustantivos
- Finés
- FI:Palabras bisílabas
- FI:Rimas:omun
- FI:Formas sustantivas en genitivo
- FI:Formas sustantivas en singular
- Judeoespañol
- LAD:Palabras sin transcripción fonética
- LAD:Palabras provenientes del castellano antiguo
- LAD:Adjetivos
- Polaco
- PL:Palabras bisílabas
- PL:Rimas:ɔmun
- PL:Formas sustantivas en genitivo
- PL:Formas sustantivas en plural