komun
Vasco[editar]
komun | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo[editar]
Finés[editar]
komun | |
pronunciación (AFI) | [ˈko̞ˌmun] |
silabación | ko-mun |
longitud silábica | bisílaba |
rima | omun |
Forma sustantiva[editar]
- 1
- Forma del genitivo singular de komu.
Judeoespañol[editar]
komun | |
pronunciación | falta agregar |
grafías alternativas | קומון |
Etimología[editar]
Del castellano antiguo comun ("común"), y este del latín commūnem ("común").
Adjetivo[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Masculino | komun | komunes |
Femenino | komun | komunes |
- 1
- Común (compartido por varios).
Polaco[editar]
komun | |
pronunciación (AFI) | /ˈkɔ.mun/ |
silabación | ko-mun |
longitud silábica | bisílaba |
rima | ɔmun |
Forma sustantiva[editar]
- 1
- Forma del genitivo plural de komuna.
Referencias y notas[editar]
Categorías:
- Vasco
- EU:Sustantivos
- Finés
- FI:Palabras bisílabas
- FI:Rimas:omun
- FI:Formas sustantivas en genitivo
- FI:Formas sustantivas en singular
- Judeoespañol
- LAD:Palabras provenientes del castellano antiguo
- LAD:Adjetivos
- Polaco
- PL:Palabras bisílabas
- PL:Rimas:ɔmun
- PL:Formas sustantivas en genitivo
- PL:Formas sustantivas en plural