locutus
Latín[editar]
| locutus | |
| clásico (AFI) | [ˈɫ̪ɔkʊt̪ʊs̠] |
| eclesiástico (AFI) | [ˈlɔːkut̪us] |
| rima | o.ku.tus |
Etimología 1[editar]
De loquor ("hablar") y el sufijo -tus3.1
Sustantivo masculino[editar]
4.ª declinación (-us)
| ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | locūtus | locūtūs |
| Vocativo | locūtus | locūtūs |
| Acusativo | locūtum | locūtūs |
| Genitivo | locūtūs | locūtuum |
| Dativo | locūtuī | locūtibus |
| Ablativo | locūtū | locūtibus |
- 1
- Fraseología, lenguaje.1
Forma flexiva[editar]
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | locūtus | locūta | locūtum | locūtī | locūtae | locūta |
| Vocativo | locūte | locūta | locūtum | locūtī | locūtae | locūta |
| Acusativo | locūtum | locūtam | locūtum | locūtōs | locūtās | locūta |
| Genitivo | locūtī | locūtae | locūtī | locūtōrum | locūtārum | locūtōrum |
| Dativo | locūtō | locūtae | locūtō | locūtīs | locūtīs | locūtīs |
| Ablativo | locūtō | locūtā | locūtō | locūtīs | locūtīs | locūtīs |
- Ejemplo: De floribus puellae locutae erant → Las niñas habían hablado de flores.