luctus
Latín[editar]
| lūctus | |
| clásico (AFI) | [ˈluːk.tʊs] |
| rima | uk.tus |
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | lūctus | lūcta | lūctum | lūctī | lūctae | lūcta |
| Vocativo | lūcte | lūcta | lūctum | lūctī | lūctae | lūcta |
| Acusativo | lūctum | lūctam | lūctum | lūctōs | lūctās | lūcta |
| Genitivo | lūctī | lūctae | lūctī | lūctōrum | lūctārum | lūctōrum |
| Dativo | lūctō | lūctae | lūctō | lūctīs | lūctīs | lūctīs |
| Ablativo | lūctō | lūctā | lūctō | lūctīs | lūctīs | lūctīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de lūgeō.