måne

Danés

måne
pronunciación (AFI)	[ˈmo̜ːnə]

Etimología

Del nórdico antiguo máni.

Sustantivo común

Flexión de måne

	Singular		Plural
	indefinido	definido	indefinido	definido
Nominativo	måne	månen	måner	månerne
Genitivo	månes	månens	måners	månernes

1 Astronomía

Luna.

Sueco

måne
pronunciación (AFI)	[ˇmoːnə]

Etimología

Del nórdico antiguo máni.

Sustantivo común

Flexión de måne

	Singular		Plural
	Indefinido	Definido	Indefinido	Definido
Nominativo	måne	månen	månar	månarna
Genitivo	månes	månens	månars	månarnas

1 Astronomía

Luna. Satélite que orbita alrededor de un planeta.

• Ejemplo: 

  Jorden har endast en måne→ La Tierra sólo tiene una luna

2

Luna. El satélite de la Tierra.

• Uso: sólo en la forma determinada månen

Locuciones

• försöka ta ner månen

Información adicional

• Derivados: fullmåne, halvmåne, månbana, månbelyst, månfas, månfärd, månförmörkelse, mångubbe, månklar, månkrater, månlanda, månlandning, månlandskap, månljus, månraket, månskiva, månsken, månskugga, månskära, månsond, månsten, månstrimma, nymåne