manca
Apariencia
manca | |
pronunciación (AFI) | [ˈmaŋ.ka] |
silabación | man - ca |
acentuación | llana |
longitud silábica | bisílaba |
rima | an.ka |
Forma adjetiva
[editar]- 1
- Forma del femenino singular de manco.
Forma verbal
[editar]- 2
- Segunda persona del singular (tú) del imperativo afirmativo de mancar.
- Uso: para el negativo se emplea el presente del subjuntivo: «no manques».
- Relacionado: mancá (vos).
manca | |
central (AFI) | [ˈmaŋ.kə] |
valenciano (AFI) | [ˈmaŋ.ka] |
baleárico (AFI) | [ˈmaŋ.kə] |
acentuación | llana |
longitud silábica | bisílaba |
rima | aŋ.kə |
Etimología
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo femenino
[editar]- 1
- Falta.
Lingua franca nova
[editar]manca | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
[editar]Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo
[editar]Singular | Plural |
---|---|
manca | mancas |
- 1
- Falta.
Referencias y notas
[editar]Categorías:
- Wikcionario:Desambiguación
- Español
- ES:Palabras llanas
- ES:Palabras bisílabas
- ES:Rimas:an.ka
- Formas adjetivas en singular
- Formas adjetivas en femenino
- ES:Formas verbales en imperativo
- Catalán
- CA:Palabras llanas
- CA:Palabras bisílabas
- CA:Rimas:aŋ.kə
- CA:Sustantivos
- CA:Sustantivos femeninos
- Lingua franca nova
- LFN:Palabras sin transcripción fonética
- LFN:Palabras de etimología sin precisar
- LFN:Sustantivos