menegiñ

De Wikcionario, el diccionario libre

Bretón[editar]

menegiñ
pronunciación (AFI) /mẽˈneː.ɡĩ/

Etimología[editar]

De meneg y el sufijo -iñ.

Verbo transitivo[editar]

menegiñ
Mutación lema
Radical
menegiñ
Suave
venegiñ

.

1
Citar, mencionar, mentar, recordar.

Conjugación[editar]

Conjugación de menegiñ
Formas no personales
Infinitivo menegiñ
Participio presente

o venegiñ

Participio pasado meneget
Formas personales
número singular plural pasiva
persona 1.ª 2.ª 3.ª  m 3.ª  f 1.ª 2.ª 3.ª impersonal
Modo indicativo
Presente menegan menegez meneg meneg menegomp menegit menegont meneger
Pretérito imperfecto menegen meneges menege menege menegemp menegec'h menegent meneged
Pretérito perfecto menegis menegjout menegas menegas menegjomp menegjoc'h menegjont menegjod
Futuro menegin menegi menego menego menegimp menegot menegint menegor
Modo condicional
Presente menegfen menegfes menegfe menegfe menegfemp menegfec'h menegfent menegfed
Pretérito menegjen menegjes menegje menegje menegjemp menegjec'h menegjent menegjed
Modo imperativo
Presente meneg meneget meneget menegomp menegit menegent
Nota:
Las formas subrayadas actúan también como formas dependientes del verbo

Referencias y notas[editar]