mens
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda

Afrikáans[editar]
mens | |
Pronunciación (AFI): | Si puedes, ¡incorpórala! |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo[editar]
- 1
- Hombre.
Véase también[editar]
Latín[editar]
mēns | |
Clásico (AFI): | [mɛns] [mẽːs] |
Etimología[editar]
Del protoitálico *mn̥ti-, y este del protoindoeuropeo *mn̥tís,1 o bien *méntis.2 Compárese el sánscrito मति (matí) ("pensamiento", "mente"), el avéstico maiti ("pensamiento", "idea"), el lituano mintis ("pensamiento", "idea"), el eslavo eclesiástico antiguo pamęъ ("memoria", "monumento"), el gótico 𐌰𐌽𐌰𐌼𐌹𐌽𐌳𐍃 (anaminds) (ana-minds "sospecha") y 𐌲𐌰𐌼𐌹𐌽𐌸𐌹 (gaminþi) (ga-minþi "memoria") y el alemán antiguo gimunt (gi-munt "memoria").1 Además el inglés antiguo gemynd ("pensamiento"), a su vez origen del inglés mind ("mente")3
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | mēns | mentēs |
Vocativo | mēns | mentēs |
Acusativo | mentem | mentēs |
Genitivo | mentis | mentium |
Dativo | mentī | mentibus |
Ablativo | mente | mentibus |
- 3
- Reflexión, memoria, pensamiento, acto de razón.
- 4
- Disposición del espíritu, ánimo, intención.
- 6
- Valor.
Derivados[editar]
Descendientes[editar]
Descendientes de «mens» en otras lenguas:
Pares mínimos[editar]
Véase también[editar]
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 372. ISBN 978-90-04-16797-1
- ↑ Mallory, J. P. & Adams, Douglas Q. (2006) The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Oxford: Oxford University Press, 322/323. ISBN 978-0-19-928791-8
- ↑ Harper, Douglas (2001–2020). «mind». En: Online Etymology Dictionary.