octavus
| octāvus | |
| clásico (AFI) | [ɔkˈtaː.wʊs] |
| rima | ok.ta.u̯us |
| Numerales latinos | |||
| ← VII | VIII | IX → | |
|---|---|---|---|
| Cardinal: | octō | ||
| Ordinal: | octāvus | ||
| Distributivo: | octōnī | ||
| Adverbial: | octiēs | ||
Etimología
[editar]Del protoitálico *oktāwo-, del protoindoeuropeo *h₃ḱt(e)h₃-uó-.[1] Compárese el frigio antiguo οτυϝοι ϝετει (otuwoi wetei, "en el octavo año") y el griego antiguo ὄγδοος (ógdoos), preclásico ὄγδοϝος (ógdowos).[1]
Adjetivo ordinal
[editar]1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | octāvus | octāva | octāvum | octāvī | octāvae | octāva |
| Vocativo | octāve | octāva | octāvum | octāvī | octāvae | octāva |
| Acusativo | octāvum | octāvam | octāvum | octāvōs | octāvās | octāva |
| Genitivo | octāvī | octāvae | octāvī | octāvōrum | octāvārum | octāvōrum |
| Dativo | octāvō | octāvae | octāvō | octāvīs | octāvīs | octāvīs |
| Ablativo | octāvō | octāvā | octāvō | octāvīs | octāvīs | octāvīs |
- 1
- Octavo.
Referencias y notas
[editar]- 1 2 Michiel de Vaan. Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Páginas 424-25. Editorial: Leiden. Brill, 2008. ISBN: 9789004167971.