ordo
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Esperanto[editar]
ordo | |||
Pronunciación (AFI): | /ˈor.do/
|
Etimología[editar]
Del latín ordo.
Sustantivo[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ordo | ordoj |
Acusativo | ordon | ordojn |
- 1
- Orden
Información adicional[editar]
- Derivación: ordigi.
Véase también[editar]
Latín[editar]
ōrdō | |
Clásico (AFI): | [ˈoːr.doː] |
Etimología[editar]
Incierta más allá del protoitálico *ord-n-.1 Tal vez de una raíz protoindoeuropea *h₂or-d- y relacionado con ōrdior ("empezar").1
Sustantivo masculino[editar]
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ōrdō | ōrdinēs |
Vocativo | ōrdō | ōrdinēs |
Acusativo | ōrdinem | ōrdinēs |
Genitivo | ōrdinis | ōrdinum |
Dativo | ōrdinī | ōrdinibus |
Ablativo | ōrdine | ōrdinibus |
- 2 Milicia.
- Fila.
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 434. ISBN 978-90-04-16797-1