ortus
| ortus | |
| clásico (AFI) | [ˈɔr.tʊs] |
| rima | or.tus |
Forma verbal
[editar]1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | ortus | orta | ortum | ortī | ortae | orta |
| Vocativo | orte | orta | ortum | ortī | ortae | orta |
| Acusativo | ortum | ortam | ortum | ortōs | ortās | orta |
| Genitivo | ortī | ortae | ortī | ortōrum | ortārum | ortōrum |
| Dativo | ortō | ortae | ortō | ortīs | ortīs | ortīs |
| Ablativo | ortō | ortā | ortō | ortīs | ortīs | ortīs |
- 1
- Participio perfecto activo de orior.[1]
Referencias y notas
[editar]- ↑ Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.