positus
Latín
positus
- positus: [ ˈpɔ.sɪ.tʊs ] (latín clásico, AFI)
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | positus | posita | positum | positī | positae | posita |
Vocativo | posite | posita | positum | positī | positae | posita |
Acusativo | positum | positam | positum | positōs | positās | posita |
Genitivo | positī | positae | positī | positōrum | positārum | positōrum |
Dativo | positō | positae | positō | positīs | positīs | positīs |
Ablativo | positō | positā | positō | positīs | positīs | positīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de pōnō.
Sustantivo masculino[editar]
2.ª declinación (-us)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | positus | positī |
Vocativo | posite | positī |
Acusativo | positum | positōs |
Genitivo | positī | positōrum |
Dativo | positō | positīs |
Ablativo | positō | positīs |