secundarius
Latín[editar]
| secundārius | |
| clásico (AFI) | [sɛ.kʊnˈdaː.rɪ.ʊs] |
| rima | a.ri.us |
Etimología[editar]
de secundus ("que le sigue a algo"), y este de sequor ("seguir").
Adjetivo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | secundārius | secundāria | secundārium | secundāriī | secundāriae | secundāria |
| Vocativo | secundārie | secundāria | secundārium | secundāriī | secundāriae | secundāria |
| Acusativo | secundārium | secundāriam | secundārium | secundāriōs | secundāriās | secundāria |
| Genitivo | secundāriī | secundāriae | secundāriī | secundāriōrum | secundāriārum | secundāriōrum |
| Dativo | secundāriō | secundāriae | secundāriō | secundāriīs | secundāriīs | secundāriīs |
| Ablativo | secundāriō | secundāriā | secundāriō | secundāriīs | secundāriīs | secundāriīs |
Referencias y notas[editar]
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press