stariĝi
Esperanto[editar]
| stariĝi | |
| pronunciación (AFI) | [sta.ˈri.d͡ʒi] |
Etimología[editar]
De stari ("estar de pie") y el sufijo -iĝi.
Verbo intransitivo[editar]
- 1
- Levantarse, ponerse de pie.
- Relacionado: starigi (poner algo de pie)
Conjugación[editar]
| Participio nominal | Participio adjetivo | Gerundio | |||||||||
| Infinitivo | stariĝi | Presente | stariĝas | stariĝanto | stariĝato | stariĝanta | stariĝata | stariĝante | stariĝate | Presente | |
| Imperativo | stariĝu | Pasado | stariĝis | stariĝinto | stariĝito | stariĝinta | stariĝita | stariĝinte | stariĝite | Pasado | |
| Condicional | stariĝus | Futuro | stariĝos | stariĝonto | stariĝoto | stariĝonta | stariĝota | stariĝonte | stariĝote | Futuro | |
| Activo | Pasivo | Activo | Pasivo | Activo | Pasivo | ||||||