suavior
Apariencia
suavior | |
clásico (AFI) | suāvior [s̠uˈäːu̯iɔr] |
eclesiástico (AFI) | suāvior [suˈäːvior] |
rima | aː.u̯i.or |
Etimología 1
[editar]De suāvis ('suave') y el sufijo -ior.
Adjetivo
[editar]3.ª declinación (de dos terminaciones, comparativos: -ior, -ius) | ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | suāvior | suāvius | suāviōrēs | suāviōra |
Vocativo | suāvior | suāvius | suāviōrēs | suāviōra |
Acusativo | suāviōrem | suāvius | suāviōrēs | suāviōra |
Genitivo | suāviōris | suāviōris | suāviōrum | suāviōrum |
Dativo | suāviōrī | suāviōrī | suāviōribus | suāviōribus |
Ablativo | suāviōre | suāviōre | suāviōribus | suāviōribus |
Locativo | {{{25}}} | {{{26}}} | {{{27}}} | {{{28}}} |
- 1
- Comparativo de suāvis ('suave').
Etimología 2
[editar]De s(u)āvium ('beso') y el sufijo ō3.[1][2]
Verbo transitivo
[editar]presente activo suāvior, presente infinitivo suāviārī, perfecto activo suāviātus sum. (deponente)
Conjugación
[editar]Flexión de suāviorprimera conjugación deponente