tyrannus
Latín[editar]
tyrannus | |
clásico (AFI) | [t̪ʏˈränːʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [t̪iˈränːus] |
grafías alternativas | tirannus1 |
rima | an.nus |
Etimología[editar]
Del griego antiguo τύραννος (túrannos, "rey soberano").
Sustantivo masculino[editar]
2.ª declinación (-us)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | tyrannus | tyrannī |
Vocativo | tyranne | tyrannī |
Acusativo | tyrannum | tyrannōs |
Genitivo | tyrannī | tyrannōrum |
Dativo | tyrannō | tyrannīs |
Ablativo | tyrannō | tyrannīs |
- 1
- Monarca.
- 2
- Tirano.
- Uso: despectivo.
- Ejemplo: Sic semper tyrannis! — Que sea seimpre esta la suerte de los tiranos. (Literalmente: ¡Siempre así a los tiranos!)
Información adicional[editar]
|
Referencias y notas[editar]
- ↑ medieval