vilis
Ir a la navegación
Ir a la búsqueda
Latín[editar]
vīlis | |
Clásico (AFI): | [ˈwiː.lɪs] |
Etimología[editar]
Del protoitálico *wesli-, y este del protoindoeuropeo *u̯es-li-.1 Compárese el hitita u̯āš-ⁱ ("comprar").1 → vēnus/vēnum
Adjetivo[editar]
3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | vīlis | vīle | vīlēs | vīlia |
Vocativo | vīlis | vīle | vīlēs | vīlia |
Acusativo | vīlem | vīle | vīlēs vīlīs |
vīlia |
Genitivo | vīlis | vīlis | vīlium | vīlium |
Dativo | vīlī | vīlī | vīlibus | vīlibus |
Ablativo | vīlī | vīlī | vīlibus | vīlibus |
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 678/679. ISBN 978-90-04-16797-1