vinctus
Latín[editar]
| vinctus | |
| clásico (AFI) | [ˈwɪŋk.tʊs] |
| rima | u̯ink.tus |
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | vinctus | vincta | vinctum | vinctī | vinctae | vincta |
| Vocativo | vincte | vincta | vinctum | vinctī | vinctae | vincta |
| Acusativo | vinctum | vinctam | vinctum | vinctōs | vinctās | vincta |
| Genitivo | vinctī | vinctae | vinctī | vinctōrum | vinctārum | vinctōrum |
| Dativo | vinctō | vinctae | vinctō | vinctīs | vinctīs | vinctīs |
| Ablativo | vinctō | vinctā | vinctō | vinctīs | vinctīs | vinctīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de vinciō.