πρόσθεσις
Griego antiguo[editar]
πρόσθεσις | |
clásico (AFI) | [prós.tʰe.sis] |
koiné inicial (AFI) | [ˈpros.tʰe.sis] |
koiné final (AFI) | [ˈpros.θe.sis] |
bizantino (AFI) | [ˈpros.θe.sis] |
Etimología 1[editar]
De προστίθημι.
Sustantivo femenino[editar]
- 1
- Añadido, añadidura, adición, suplemento.
- 2
- Anexo, adjunto.
- 3
- Propósito, destino.
- Uso: contexto, bíblico
- 4 Lingüística
- Prótesis.