aestimatus
Latín[editar]
aestimātus | |
clásico (AFI) | [aɪs.tɪˈmaː.tʊs] |
rima | i.ma.tus |
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | aestimātus | aestimāta | aestimātum | aestimātī | aestimātae | aestimāta |
Vocativo | aestimāte | aestimāta | aestimātum | aestimātī | aestimātae | aestimāta |
Acusativo | aestimātum | aestimātam | aestimātum | aestimātōs | aestimātās | aestimāta |
Genitivo | aestimātī | aestimātae | aestimātī | aestimātōrum | aestimātārum | aestimātōrum |
Dativo | aestimātō | aestimātae | aestimātō | aestimātīs | aestimātīs | aestimātīs |
Ablativo | aestimātō | aestimātā | aestimātō | aestimātīs | aestimātīs | aestimātīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de aestimō.