ceann

De Wikcionario, el diccionario libre

Gaélico escocés[editar]

Parte de la Lista Swadesh.

ceann
pronunciación falta agregar

Etimología 1[editar]

Del irlandés antiguo cenn.

Sustantivo masculino[editar]

ceann
1ª declinación indefinida
Singular Plural
Nominativo ceann cinn
Vocativo chinn cheanna
Genitivo cinn cheann
Dativo ceann cinn
1 Anatomía
Cabeza.
2
Extremo o fin de un objeto.
3
Jefe.

Irlandés[editar]

Parte de la Lista Swadesh.

ceann
pronunciación (AFI) [caːn̪ˠ]
[can̪ˠ]

Etimología 1[editar]

Del irlandés antiguo cenn.

Sustantivo masculino[editar]

ceann
Singular Plural
Nominativo ceann cinn
ceanna
Vocativo a cheann a cheanna
Genitivo cinn ceann
Dativo ceann
cionn
cinn
1 Anatomía
Cabeza.
  • Ejemplo:

Bhéarfaidh mise sin duit,' arsa an fathach, 'ach caithfidh achan rud a n-iarrfaidh mise ort a dhéanamh, sin nó an ceann a chailleadh.Deane. The Field Day anthology of Irish writing vol. 4. Editado por: Angela Bourke. Editorial: NYU Press. 2002. ISBN: 0814799086. OBS.: Irish Women's Writing and Traditions

2
Extremo o fin de un objeto.
3
Unidad, uno.
  • Uso: usado para contar animales o cosas. para contar personas se usa duine en su lugar.
  • Sinónimo: aonad
  • Ejemplo:

D'imigh an buachaill amach ar an tigh phobail arís, agus fuair sé é féin i ngarraí álainn breá plúr, agus bhain sé ceann do na plúir agus thug leis é.An rí nach raibh le fáil bháis. 1896.

Referencias y notas[editar]