mater
Latín[editar]
mater | |
clásico (AFI) | māter [ˈmäːt̪ɛr] ⓘ |
eclesiástico (AFI) | māter [ˈmäːt̪er] |
rima | aː.ter |
Etimología 1[editar]
Del protoitálico *mātēr, y este del protoindoeuropeo1 (o bien *méh₂ter). Compárese el sánscrito मातृ (mātṛ), el griego antiguo μήτηρ (mḗtēr), el eslavo eclesiástico antiguo mati, el alemán antiguo muoter, el irlandés antiguo máthir y el tocario B mācer.1
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | māter | mātrēs |
Vocativo | māter | mātrēs |
Acusativo | mātrem | mātrēs |
Genitivo | mātris | mātrum |
Dativo | mātrī | mātribus |
Ablativo | mātre | mātribus |
- Derivados: matercula, materia, materialis, materiarius, materies, materinus, maternus, matertera, Matralia, matresco, matricida, matricidium, matrimonium, matrimonialis, matrimus, matrimes, matrix, matricalis, matricula, matrona, matronalis, matronaliter, matronatus, matronomicus, matruelis
Descendientes[editar]
|
Véase también[editar]
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 367. ISBN 978-90-04-16797-1