scientia
Latín[editar]
scientia | |
clásico (AFI) | [s̠kiˈɛn̪t̪iä] |
eclesiástico (AFI) | [ʃiˈɛnt̪͡s̪iä] |
rima | en.ti.a |
Etimología 1[editar]
De sciēns ("sabiendo", participio presente de sciō, -īre "saber") y el sufijo -ia.1
Sustantivo femenino[editar]
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | scientia | scientiae |
Vocativo | scientia | scientiae |
Acusativo | scientiam | scientiās |
Genitivo | scientiae | scientiārum |
Dativo | scientiae | scientiīs |
Ablativo | scientiā | scientiīs |
- 1
- Conocimiento, experiencia, saber.
- Ejemplo:
dixitque Moses ad filios Israhel ecce vocavit Dominus ex nomine Beselehel filium Uri filii Hur de tribu Iuda implevitque eum spiritu Dei sapientiae et intellegentiae et scientiae omni doctrina.Traducción: → "Dijo Moisés a los hijos de Israel: Ved que ha llamado Dios a Bezalel, hijo de Uri, hijo de Jur, de la tribu de Judá, y lo ha llenado con el espíritu divino, con sabiduría e inteligencia y conocimiento de toda doctrina" Éxodo, 35:30–31, versión Vulgata.
- 2
- Habilidad, experiencia.
- 3
- Ciencia.
Descendientes[editar]
|
Véase también[editar]
Referencias y notas[editar]
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Categorías:
- Latín
- LA:Rimas:en.ti.a
- LA:Palabras con el sufijo -ia
- LA:Sustantivos
- LA:Sustantivos femeninos
- LA:Primera declinación
- Español-Albanés
- Español-Asturiano
- Español-Catalán
- Español-Judeoespañol
- Español-Gallego
- Español-Francés antiguo
- Español-Francés
- Español-Inglés
- Español-Italiano
- Español-Occitano
- Español-Portugués
- Español-Rumano