trinus
Latín[editar]
| trīnus | |
| clásico (AFI) | [ˈtriː.nʊs] |
| rima | i.nus |
Etimología[editar]
singular de trīnī ("tres a cada uno").1
Adjetivo singular[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | ||||
| Nominativo | trīnus | trīna | trīnum | |||
| Vocativo | trīne | trīna | trīnum | |||
| Acusativo | trīnum | trīnam | trīnum | |||
| Genitivo | trīnī | trīnae | trīnī | |||
| Dativo | trīnō | trīnae | trīnō | |||
| Ablativo | trīnō | trīnā | trīnō | |||
- 1
- Dícese de una cantidad: Que incluye en sí tres veces a otra cantidad, triple.1
- Uso: poco usado, compárese con el plural trīnī.