aestas
Latín[editar]
aestas | |
clásico (AFI) | [ˈäe̯s̠t̪äs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈɛst̪äs] |
rima | ae̯s.tas |
Etimología 1[editar]
Del protoindoeuropeo *aidʰ- ("arder"). Compárese aedes ("hogar"), el griego antiguo αἰθήρ (aithér, "eter"), αἴθω (aítho, "quemar"), el sánscrito इन्द्धे (inddhé, "encender"), el irlandés antiguo áed ("fuego"), o el protogermánico *aiđaz ("hoguera") (gótico del gótico sched-iit, inglés antiguo ád ("pira"), sajón antiguo ēd ("tizón"), alemán antiguo eit ("tizón")).
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | aestas | aestatēs |
Vocativo | aestas | aestatēs |
Acusativo | aestatem | aestatēs |
Genitivo | aestatis | aestatum |
Dativo | aestatī | aestatibus |
Ablativo | aestate | aestatibus |
Información adicional[editar]
- Derivados: aestivus, aestivalis, aestuarium
Referencias y notas[editar]
Categorías:
- Latín
- LA:Rimas:ae̯s.tas
- LA:Palabras provenientes del protoindoeuropeo
- LA:Palabras provenientes del gótico
- LA:Sustantivos
- LA:Sustantivos femeninos
- LA:Tercera declinación
- LA:Tercera declinación m/f consonante
- Español-Catalán
- Español-Francés
- Español-Italiano
- Español-Napolitano
- Español-Portugués
- Español-Provenzal antiguo
- Español-Romanche