extremitate
Latín[editar]
extremitate | |
clásico (AFI) | [ɛks̠t̪rɛˈmɪt̪ät̪ɛ] |
eclesiástico (AFI) | [ekst̪reˈmiːt̪ät̪e] |
rima | i.ta.te |
Forma sustantiva[editar]
- 1
- Forma del ablativo singular de extrēmitas.
Rumano[editar]
extremitate | |
pronunciación (AFI) | [eks.tre.miˈta.te] |
Etimología[editar]
Del francés extrémité, y este del francés medio extremité, del francés antiguo estremite, del latín extremitatem, del latín extremi, superlativo de exteri, comparativo de ex, del protoindoeuropeo *h₁eǵʰs.
Sustantivo femenino[editar]
Indefinido | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominativo– Acusativo |
o extremitate | niște extremități |
Genitivo– Dativo |
unei extremități | unor extremități |
Definido | Singular | Plural |
Nominativo– Acusativo |
extremitatea | extremitățile |
Genitivo– Dativo |
extremității | extremităților |
Vocativo | Singular | Plural |
extremitate extremitateo |
extremităților |
- 1
- Extremidad.
Información adicional[editar]
Referencias y notas[editar]
- «extremitate». En: DEX online.