De Wikcionario, el diccionario libre
fama
pronunciación (AFI )
[ˈfa.ma]
silabación
fa-ma
acentuación
llana
longitud silábica
bisílaba
rima
a.ma
Etimología 1 [ editar ]
Del castellano antiguo fama ("fama" ), y este del latín fama y el griego antiguo φήμη ; a su vez del griego antiguo φημί .
Sustantivo femenino [ editar ]
Singular
Plural
fama
famas
1
Opinión pública que la gente tiene de una persona.1
Bien les pareció, a los que escuchado habían, la canción de Grisóstomo, puesto que el que la leyó dijo que no le parecía que conformaba con la relación que él había oído del recato y bondad de Marcela, porque en ella se quejaba Grisóstomo de celos, sospechas y de ausencia, todo en perjuicio del buen crédito y buena fama de Marcela.? .Miguel de Cervantes Saavedra. El ingenioso hidalgo don Quijote de la Mancha . Parte 2, capítulo XIV. 1605.
2
Opinión común de la excelencia de algún sujeto en su profesión o arte.1
3
Noticia de una cosa.
¡Oh , querido Ájax! ¡Oh, motivo luminoso de fraternal alegría! ¿Es verdad que te has ido como la fama pregona Sófocles. Sofocles: Teatro completo (440 A.C.) . Capítulo Ájax. Página 71. Editorial: Bruguera. 1973. OBS.: trad. de Julio Pallí Bonet
Véase también [ editar ]
Traducciones [ editar ]
fama
pronunciación (AFI )
/ˈfa.ma/
silabación
fa-ma
acentuación
llana
longitud silábica
bisílaba
rima
a.ma
Etimología 1 [ editar ]
Del latín fāmam ("fama" ).
Sustantivo femenino [ editar ]
Singular
Plural
fama
fames
1
Fama .2
2
Reputación .2
Castellano antiguo[ editar ]
Etimología 1 [ editar ]
Del latín fāmam ("fama" ).
Sustantivo femenino [ editar ]
Singular
Plural
fama
famas
1
Fama .
Etimología 1 [ editar ]
Del provenzal antiguo fama ("fama" ).
Sustantivo femenino [ editar ]
Singular
Plural
fama
fames
1
Fama .
Véase también [ editar ]
Galaicoportugués[ editar ]
Etimología 1 [ editar ]
Del latín fāmam ("fama" ).
Sustantivo femenino [ editar ]
1
Fama .
Etimología 1 [ editar ]
Del galaicoportugués fama ("fama" ).
Sustantivo femenino [ editar ]
Singular
Plural
fama
famas
1
Reputación .
2
Fama .
fama
pronunciación (AFI )
/ˈfa.ma/
silabación
fa-ma
acentuación
llana
longitud silábica
bisílaba
rima
a.ma
Etimología 1 [ editar ]
Del italiano antiguo fama ("fama" ).
Sustantivo femenino [ editar ]
Singular
Plural
fama
fame
1
Fama .
2
Reputación .
3
Rumor .
Información adicional [ editar ]
Véase también [ editar ]
Italiano antiguo[ editar ]
Etimología 1 [ editar ]
Del latín fāmam ("fama" ).
Sustantivo femenino [ editar ]
1
Fama .
Etimología 1 [ editar ]
Si puedes, incorpórala: ver cómo .
Sustantivo femenino [ editar ]
1
Fama .
2
Rumor .
3
Reputación .
Descendientes [ editar ]
Etimología 1 [ editar ]
Del provenzal antiguo fama ("fama" ).
Sustantivo femenino [ editar ]
Singular
Plural
fama
famas
1
Fama .
Etimología 1 [ editar ]
Del galaicoportugués fama ("fama" ).
Sustantivo femenino [ editar ]
Singular
Plural
fama
famas
1
Reputación .
Ejemplo: Esse homem tem má fama .
2
Fama .
Ejemplo: Ela entrou para o hall da fama !
Véase también [ editar ]
Provenzal antiguo[ editar ]
Etimología 1 [ editar ]
Del latín fāmam ("fama" ).
Sustantivo femenino [ editar ]
1
Fama o renombre .
Referencias y notas [ editar ]
↑ 1,0 1,1 VV. AA. (1914). «fama», en Real Academia Española: Diccionario de la lengua castellana , decimocuarta edición, Madrid: Sucesores de Hernando, pág. 468 .
↑ 2,0 2,1 Academia de la Llingua Asturiana . «fama », en Academia de la Llingua Asturiana: Diccionariu de l'Academia de la Llingua Asturiana , edición digital, Oviedo: ALLA. ISBN 978-84-8168-208-3 .
↑ 3,0 3,1 Real Academia Galega (2017). «fama », en Real Academia Galega: Dicionario da Real Academia Galega , edición digital, A Coruña: RAG. ISBN 978-84-87987-80-9 .