gens
Catalán[editar]
gens | |
central (AFI) | [ˈʒens] |
valenciano (AFI) | [ˈd͡ʒens] |
baleárico (AFI) | [ˈʒens] |
acentuación | monosílaba |
longitud silábica | monosílaba |
rima | ens |
Etimología 1[editar]
Adverbio[editar]
Locuciones[editar]
- gens per això: introduce una adversativa (anticuado)
- no gens: nada en absoluto
Francés[editar]
gens | |
pronunciación (AFI) | [ʒɑ̃] ⓘ |
rima | ɑ̃ |
Etimología 1[editar]
Del latín gens ("raza"), "clan".
Sustantivo masculino[editar]
Latín[editar]
gens | |
clásico (AFI) | gēns [ɡẽːs̠] |
eclesiástico (AFI) | gēns [d͡ʒɛns] |
rima | ens |
Etimología 1[editar]
Del protoitálico *genti-, y este del protoindoeuropeo *ǵénh₁-ti- ("niño").1 Compárese el sánscrito जाति (jāti, "nacimiento", "producción"), el griego antiguo γένεσις (génesis, "nacimiento"), el nórdico antiguo kind ("especie", "raza") y el alemán antiguo gikunt ("origen", "raza").1
→ gignō, nāscor.
Sustantivo femenino[editar]
3.ª declinación (m/f -i)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | gēns | gentēs |
Vocativo | gēns | gentēs |
Acusativo | gentem | gentēs |
Genitivo | gentis | gentium |
Dativo | gentī | gentibus |
Ablativo | gente | gentibus |
- Derivados: gentilis, gentilicius, gentilitas, genticus
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 258. ISBN 978-90-04-16797-1
Categorías:
- Páginas que usan Phonos
- Catalán
- CA:Palabras monosílabas
- CA:Rimas:ens
- CA:Palabras provenientes del latín
- CA:Adverbios
- Francés
- FR:Rimas:ɑ̃
- FR:Palabras provenientes del latín
- FR:Sustantivos
- FR:Sustantivos masculinos
- Latín
- LA:Rimas:ens
- LA:Palabras provenientes del protoitálico
- LA:Sustantivos
- LA:Sustantivos femeninos
- LA:Tercera declinación
- LA:Tercera declinación m/f -i