omnis
Latín[editar]
omnis | |
clásico (AFI) | [ˈɔmnɪs̠] ⓘ |
eclesiástico (AFI) | [ˈɔmnis] |
rima | om.nis |
Etimología 1[editar]
Del protoitálico *op-ni- (no está asegurada), y este del protoindoeuropeo/*h₃op-ni- ("trabajando"), del protoindoeuropeo *h₃ep-.1 → ops, opus.
Adjetivo[editar]
3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | omnis | omne | omnēs | omnia |
Vocativo | omnis | omne | omnēs | omnia |
Acusativo | omnem | omne | omnēs omnīs |
omnia |
Genitivo | omnis | omnis | omnium | omnium |
Dativo | omnī | omnī | omnibus | omnibus |
Ablativo | omnī | omnī | omnibus | omnibus |
Información adicional[editar]
Referencias y notas[editar]
- ↑ de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 428. ISBN 978-90-04-16797-1