uomo
Italiano[editar]
uomo | |
pronunciación (AFI) | /ˈwɔ.mo/ |
silabación | uo-mo |
acentuación | llana |
longitud silábica | bisílaba |
grafías alternativas | huomo1 |
rima | ɔ.mo |
Etimología 1[editar]
Del italiano antiguo huomo y uomo, y estos del latín homo, del latín antiguo hemo, del protoindoeuropeo *dʰǵʰm̥mō. Comparase con arumano om, asturiano home, catalán home, dalmático jommo, emiliano òmen u òm, esperanto homo, francés homme, friuliano om, gallego home, ido homo, occitano òme, portugués homem, rumano om, romanche um, sardo ómine, siciliano omu, veneciano omo u omeno.
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
uomo | uomini |
Locuciones[editar]
Información adicional[editar]
Véase también[editar]
Italiano antiguo[editar]
uomo | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología 1[editar]
Del latín homo, y este del latín antiguo hemo, del protoindoeuropeo *dʰǵʰm̥mō.
Sustantivo masculino[editar]
- 1
- Grafía alternativa de huomo.
Referencias y notas[editar]
- ↑ obsoleta
Categorías:
- Italiano
- IT:Palabras llanas
- IT:Palabras bisílabas
- IT:Rimas:ɔ.mo
- IT:Palabras provenientes del italiano antiguo
- IT:Palabras provenientes del latín
- IT:Sustantivos
- IT:Sustantivos masculinos
- Italiano antiguo
- ROA-OIT:Palabras provenientes del latín
- ROA-OIT:Sustantivos
- ROA-OIT:Sustantivos masculinos
- ROA-OIT:Grafías alternativas