ignoratus
Latín[editar]
ignoratus | |
clásico (AFI) | [ɪŋˈnɔrät̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [iɲˈɲɔːrät̪us] |
rima | o.ra.tus |
Etimología 1[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo[editar]
- 1
- Hecho en ignorancia.
- Uso: dícese de acciones.1
Forma flexiva[editar]
Forma verbal[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | ignōrātus | ignōrāta | ignōrātum | ignōrātī | ignōrātae | ignōrāta |
Vocativo | ignōrāte | ignōrāta | ignōrātum | ignōrātī | ignōrātae | ignōrāta |
Acusativo | ignōrātum | ignōrātam | ignōrātum | ignōrātōs | ignōrātās | ignōrāta |
Genitivo | ignōrātī | ignōrātae | ignōrātī | ignōrātōrum | ignōrātārum | ignōrātōrum |
Dativo | ignōrātō | ignōrātae | ignōrātō | ignōrātīs | ignōrātīs | ignōrātīs |
Ablativo | ignōrātō | ignōrātā | ignōrātō | ignōrātīs | ignōrātīs | ignōrātīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de ignōrō.
Referencias y notas[editar]
- ↑ Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press