incredibilis
Latín[editar]
incrēdibilis | |
clásico (AFI) | [ɪŋ.kreːˈdɪ.bɪ.lɪs] |
rima | i.bi.lis |
Etimología[editar]
Del prefijo in- y crēdibilis ("creíble"), de crēdō, -ere ("confiar") y el sufijo -bilis.
Adjetivo[editar]
3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | incrēdibilis | incrēdibile | incrēdibilēs | incrēdibilia |
Vocativo | incrēdibilis | incrēdibile | incrēdibilēs | incrēdibilia |
Acusativo | incrēdibilem | incrēdibile | incrēdibilēs incrēdibilīs |
incrēdibilia |
Genitivo | incrēdibilis | incrēdibilis | incrēdibilium | incrēdibilium |
Dativo | incrēdibilī | incrēdibilī | incrēdibilibus | incrēdibilibus |
Ablativo | incrēdibilī | incrēdibilī | incrēdibilibus | incrēdibilibus |
- 1
- Imposible o difícil de creer: increíble, fantástico, fabuloso.12
- Antónimo: crēdibilis
- 3
- Incrédulo, descreído, desconfiado, suspicaz.
- Uso: latín postclásico y eclesiástico.2