inno
Italiano[editar]
inno | |
pronunciación (AFI) | /ˈin.no/ |
grafías alternativas | hinno1 |
Etimología[editar]
Del italiano antiguo inno y hinno, y estos del latín hymnus, del griego antiguo ὕμνος (hymnos).
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
inno | inni |
- 1 Música
- Himno.
Locuciones[editar]
Información adicional[editar]
- Derivados: innario, inneggiare, innodia, innologia.
Véase también[editar]
Italiano antiguo[editar]
inno | |
pronunciación | falta agregar |
grafías alternativas | hinno |
Etimología[editar]
Del latín hymnus, y este del griego antiguo ὕμνος (hymnos).
Sustantivo masculino[editar]
- 1
- Himno.
Latín[editar]
inno | |
clásico (AFI) | [ˈɪnːɔ] |
eclesiástico (AFI) | [ˈinːo] |
rima | in.no |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Verbo[editar]
- 1
- Nadar.
Referencias y notas[editar]
- ↑ obsoleta