karate
Español[editar]
karate | |
pronunciación (AFI) | [kaˈɾa.te] |
silabación | ka-ra-te |
acentuación | llana |
longitud silábica | trisílaba |
variantes | kárate |
rima | a.te |
Etimología[editar]
Del japonés 空手, a su vez de 空 (kara, "vacía"), y 手 (te, "mano")
Sustantivo masculino[editar]
Singularia tantum |
---|
karate |
- 1 Deporte, artes marciales
- Arte marcial de origen japonés, desarrollado a comienzos del siglo XX a partir de estilos okinawenses más antiguos, hoy practicada como deporte y medio de autodefensa en todo el mundo. Es un arte característicamente externo, empleando golpes de puño y pie, posturas más o menos rígidas y bloqueos.
Véase también[editar]
Traducciones[editar]
|
Referencias y notas[editar]
Categorías:
- Español
- ES:Palabras llanas
- ES:Palabras trisílabas
- ES:Rimas:a.te
- ES:Palabras provenientes del japonés
- ES:Sustantivos
- ES:Sustantivos masculinos
- ES:Singularia tantum
- ES:Deporte
- ES:Artes marciales
- Español-Alemán
- Español-Alemánico
- Español-Árabe
- Español-Búlgaro
- Español-Catalán
- Español-Checo
- Español-Serbocroata
- Español-Chino
- Español-Danés
- Español-Eslovaco
- Español-Esloveno
- Español-Esperanto
- Español-Estonio
- Español-Persa
- Español-Finés
- Español-Francés
- Español-Gallego
- Español-Griego
- Español-Hebreo
- Español-Interlingua
- Español-Indonesio
- Español-Inglés
- Español-Italiano
- Español-Japonés
- Español-Latín
- Español-Malayo
- Español-Neerlandés
- Español-Noruego nynorsk
- Español-Noruego bokmål
- Español-Polaco
- Español-Portugués
- Español-Rumano
- Español-Ruso
- Español-Siciliano
- Español-Sueco
- Español-Tailandés
- Español-Turco
- Español-Uigur
- Español-Vietnamita