manĝi
Esperanto[editar]
manĝi | |
pronunciación (AFI) | [ˈmanʤi] |
Etimología 1[editar]
Del italiano mangiare.
Verbo transitivo[editar]
- 1
- Comer.
- Ejemplo:
Conjugación[editar]
Participio nominal | Participio adjetivo | Gerundio | |||||||||
Infinitivo | manĝi | Presente | manĝas | manĝanto | manĝato | manĝanta | manĝata | manĝante | manĝate | Presente | |
Imperativo | manĝu | Pasado | manĝis | manĝinto | manĝito | manĝinta | manĝita | manĝinte | manĝite | Pasado | |
Condicional | manĝus | Futuro | manĝos | manĝonto | manĝoto | manĝonta | manĝota | manĝonte | manĝote | Futuro | |
Activo | Pasivo | Activo | Pasivo | Activo | Pasivo |