occiput
Francés[editar]
occiput | |
pronunciación (AFI) | /ɔk.si.pyt/ |
Etimología[editar]
Del latín occiput.
Sustantivo masculino[editar]
Singular | Plural |
---|---|
occiput | occiputs |
- 1
- Occipucio.
Inglés[editar]
occiput | |
pronunciación (AFI) | /ˈɒksəˌpʌt/ |
Etimología[editar]
Del latín occiput.
Sustantivo[editar]
Singular | Plural |
---|---|
occiput | occiputs |
- 1
- Occipucio.
Latín[editar]
occiput | |
clásico (AFI) | [ˈɔk.kɪ.pʊt] |
rima | ok.ki.put |
Etimología[editar]
Del prefijo ob- y caput ("cabeza").1
Sustantivo neutro[editar]
3.ª declinación (n consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | occiput | occipita |
Vocativo | occiput | occipita |
Acusativo | occiput | occipita |
Genitivo | occipitis | occipitum |
Dativo | occipitī | occipitibus |
Ablativo | occipite | occipitibus |