pugnus
Latín[editar]
pugnus | |
clásico (AFI) | [ˈpʊŋ.nʊs] |
rima | uɡ.nus |
Etimología[editar]
de pungō, -ere ("pinchar", "punzar"), y este del protoindoeuropeo *peuǵ-, *peuḱ-.1
Sustantivo masculino[editar]
2.ª declinación (-us)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | pugnus | pugnī |
Vocativo | pugne | pugnī |
Acusativo | pugnum | pugnōs |
Genitivo | pugnī | pugnōrum |
Dativo | pugnō | pugnīs |
Ablativo | pugnō | pugnīs |
- 1 Anatomía
- Puño.
- Ejemplo: ibi cum pugnis et calcibus concisus esset, qui DCC medimnis decidere noluisset, mille promisit - "Allí fue golpeado con puños y pies, hasta que prometió mil medimnos, habiendo antes negado setecientos". Cicero, M. Tullius (1917) Orationes: Divinatio in Q. Caecilivm. Oxford: Oxford University Press, 2.3.56
- 2
- Puñado.
Derivados[editar]
Descendientes[editar]
Referencias y notas[editar]
- ↑ Mallory, J. P. & Adams, Douglas Q. (2006) The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Oxford: Oxford University Press, p. 377. ISBN 9780199287918