tempus
Entradas similares: Tempus
Latín[editar]
tempus | |
clásico (AFI) | [ˈt̪ɛmpʊs̠] ⓘ |
eclesiástico (AFI) | [ˈt̪ɛmpus] |
rima | em.pus |
Etimología 1[editar]
Del protoitálico *tempos- ("extensión", "medida"), y este del protoindoeuropeo.1 Compárese el lituano tempti ("extender", "estirar"), el nórdico antiguo þǫmb ("arco"), el tocario A cämpäṣ ("es capaz") y el tocario B campäṃ ("es capaz").1
→ templum.
Sustantivo neutro[editar]
3.ª declinación (n consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | tempus | tempora |
Vocativo | tempus | tempora |
Acusativo | tempus | tempora |
Genitivo | temporis | temporum |
Dativo | temporī | temporibus |
Ablativo | tempore | temporibus |
Locuciones[editar]
Información adicional[editar]
- Derivados: temporalis, temporalitas, temporaneum, temporarius, extempore, temporatim, tempori
|
Véase también[editar]
Etimología 2[editar]
Sustantivo neutro[editar]
3.ª declinación (n consonante)
| ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | tempus | tempora |
Vocativo | tempus | tempora |
Acusativo | tempus | tempora |
Genitivo | temporis | temporum |
Dativo | temporī | temporibus |
Ablativo | tempore | temporibus |
- 1 Anatomía
- Sien.
Descendientes[editar]
Referencias y notas[editar]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 610-11. ISBN 978-90-04-16797-1