sortior

De Wikcionario, el diccionario libre

Latín[editar]

sortior
clásico (AFI) [ˈsɔr.tɪ.ɔr]
variantes sortiō1
rima or.ti.or

Etimología[editar]

verbalización de sors ("suerte").2

Verbo intransitivo[editar]

presente activo sortior, presente infinitivo sortīrī, perfecto activo sortītus sum. (deponente)

1
Echar suertes.2
b
Dar su voto, votar.2
c
Predecir el futuro, adivinar.2

Verbo transitivo[editar]

2
Asignar o nombrar por sorteo.2
b
Elegir, seleccionar.2
3
Obtener por suerte.2

Conjugación[editar]

Referencias y notas[editar]

  1. no deponente
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press