aie
Finés[editar]
| aie | |
| pronunciación (AFI) | [ˈɑ̝i̯ˌe̞] |
| silabación | ai-e |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | ɑie |
Etimología[editar]
ai-/aj- (la raíz genitiva singular de aika) + -e (sufijo nominal)
Sustantivo[editar]
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | aie | aikeet |
| Genitivo | aikeen | aikeiden aikeitten |
| Partitivo | aietta | aikeita |
| Acusativo | aie | aikeet |
| Acusativo 2 | aikeen | |
| Inesivo | aikeessa | aikeissa |
| Elativo | aikeesta | aikeista |
| Ilativo | aikeeseen | aikeisiin |
| Adesivo | aikeella | aikeilla |
| Ablativo | aikeelta | aikeilta |
| Alativo | aikeelle | aikeille |
| Esivo | aikeena | aikeina |
| Traslativo | aikeeksi | aikeiksi |
| Abesivo | aikeetta | aikeitta |
| Instructivo | aikein | |
| Comitativo | aikeine (+ sufijo posesivo) |
- 1
- Intención.
Sinónimos[editar]
- (intención) aikomus
Palabras relacionadas[editar]
- Sustantivos
- Verbos
Francés[editar]
| aie | |
| pronunciación (AFI) | /ɛ/ |
| homófonos | es, est, aies, ait, aient |
Forma verbal[editar]
- 1
- Primera persona del singular (je) del presente de subjuntivo de avoir
- 2
- Segunda persona del singular (tu) del imperativo de avoir