beneventus
Entradas similares: Beneventus
Latín[editar]
beneventus | |
clásico (AFI) | [bɛneˈu̯ɛn̪t̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [beneˈvɛn̪t̪us] |
rima | u̯en.tus |
Etimología[editar]
Compuesto de bene y ventus (un calcado de un idioma europeo).
Adjetivo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | beneventus | beneventa | beneventum | beneventī | beneventae | beneventa |
Vocativo | benevente | beneventa | beneventum | beneventī | beneventae | beneventa |
Acusativo | beneventum | beneventam | beneventum | beneventōs | beneventās | beneventa |
Genitivo | beneventī | beneventae | beneventī | beneventōrum | beneventārum | beneventōrum |
Dativo | beneventō | beneventae | beneventō | beneventīs | beneventīs | beneventīs |
Ablativo | beneventō | beneventā | beneventō | beneventīs | beneventīs | beneventīs |
- 1
- Bienvenido.
- Uso: poco usado.