blancus
Latín[editar]
blancus | |
clásico (AFI) | [ˈbɫ̪äŋkʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈbläŋkus] |
rima | an.kus |
Etimología 1[editar]
Del protogermánico *blank, y este de *blangkaz, "brillante", a su vez del protoindoeuropeo *bhleg-, "brillar".
Adjetivo[editar]
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | blancus | blanca | blancum | blancī | blancae | blanca |
Vocativo | blance | blanca | blancum | blancī | blancae | blanca |
Acusativo | blancum | blancam | blancum | blancōs | blancās | blanca |
Genitivo | blancī | blancae | blancī | blancōrum | blancārum | blancōrum |
Dativo | blancō | blancae | blancō | blancīs | blancīs | blancīs |
Ablativo | blancō | blancā | blancō | blancīs | blancīs | blancīs |
- Ejemplo:
Cuduntur etiam blancas 1/2 maravedis valentes; cuduntur numi 2 blancarum, 3 blancarum, item quartas quae 4 maravedis valet.“In CroALa inventa”.
Referencias y notas[editar]
- ↑ Du Cange, Carolus du Fresne; Carpenter, D. P.; & Henschel, G. A. L. (1883‑1887 [1678]). "blancus". En: Glossarium mediae et infimae latinitatis. Niort : L. Favre, ed. aumentada
- ↑ Niermeyer, J. F. (1976) Mediae Latinitatis lexicon minus: Abbreviationes et index fontium. A Medieval Latin — French/English Dictionary. Leiden: Brill, p. 210. ISBN 90-04-04794-8