confirmatum
Latín[editar]
cōnfirmātum | |
clásico (AFI) | [kõː.fɪrˈmaː.tũː] [kɔn.fɪrˈmaː.tũː] |
rima | ir.ma.tum |
Forma verbal[editar]
Forma de participio[editar]
- 2
- Nominativo singular neutro de cōnfirmātus, participio perfecto pasivo de cōnfirmō.
- 3
- Acusativo singular neutro de cōnfirmātus.
- 4
- Vocativo singular neutro de cōnfirmātus.
- 5
- Acusativo singular masculino de cōnfirmātus.