consuefactum

De Wikcionario, el diccionario libre

Latín[editar]

cōnsuēfactum
clásico (AFI) [ˌkõː.sʊ.eːˈfak.tũː]
[ˌkɔn.sʊ.eːˈfak.tũː]
rima ak.tum

Forma verbal[editar]

1
Supino acusativo de cōnsuēfaciō.

Forma de participio[editar]

2
Nominativo singular neutro de cōnsuēfactusparticipio perfecto pasivo de cōnsuēfaciō.
3
Acusativo singular neutro de cōnsuēfactus.
4
Vocativo singular neutro de cōnsuēfactus.
5
Acusativo singular masculino de cōnsuēfactus.

Referencias y notas[editar]