consuefactum
Latín[editar]
cōnsuēfactum | |
clásico (AFI) | [ˌkõː.sʊ.eːˈfak.tũː] [ˌkɔn.sʊ.eːˈfak.tũː] |
rima | ak.tum |
Forma verbal[editar]
- 1
- Supino acusativo de cōnsuēfaciō.
Forma de participio[editar]
- 2
- Nominativo singular neutro de cōnsuēfactus, participio perfecto pasivo de cōnsuēfaciō.
- 3
- Acusativo singular neutro de cōnsuēfactus.
- 4
- Vocativo singular neutro de cōnsuēfactus.
- 5
- Acusativo singular masculino de cōnsuēfactus.