divinior
Latín[editar]
dīvīnior | |
clásico (AFI) | [diːˈwiː.nɪ.ɔr] |
rima | u̯i.ni.or |
Etimología[editar]
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Adjetivo[editar]
3.ª declinación (de dos terminaciones, comparativos: -ior, -ius)
| ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | dīvīnior | dīvīnius | dīvīniōrēs | dīvīniōra |
Vocativo | dīvīnior | dīvīnius | dīvīniōrēs | dīvīniōra |
Acusativo | dīvīniōrem | dīvīnius | dīvīniōrēs | dīvīniōra |
Genitivo | dīvīniōris | dīvīniōris | dīvīniōrum | dīvīniōrum |
Dativo | dīvīniōrī | dīvīniōrī | dīvīniōribus | dīvīniōribus |
Ablativo | dīvīniōre | dīvīniōre | dīvīniōribus | dīvīniōribus |
- 1
- Comparativo de dīvīnus.